Περιεχόμενο
Ερ:
Υπάρχουν τυχόν μειονεκτήματα του Web 3.0; Αν ναι, ποια είναι αυτά;
ΕΝΑ:
Ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα της εισαγωγής του Web 3.0 είναι η εξαιρετική ευπάθεια των ολοκληρωμένων δεδομένων. Δεδομένου ότι μόνο ένας λογαριασμός θα περιέχει όλα τα προσωπικά σας δεδομένα και τις ευαίσθητες πληροφορίες σας, όταν μια κακόβουλη οντότητα, όπως ένας κυβερνοεγκληματίας, το απειλεί, μπορεί να ελέγξει ενδεχομένως ολόκληρη τη ζωή σας. Είναι σαν μια ενιαία πόρτα (ή ένας μοναδικός κωδικός πρόσβασης) που επιτρέπει την πρόσβαση σε όλα όσα έχετε στην κατοχή σας, από τον λογαριασμό σας στο PayPal, στον τραπεζικό σας λογαριασμό και ακόμα και στις έξυπνες τεχνολογίες σας. Ανεξάρτητα από το πόσο ισχυρή μπορεί να είναι αυτή η "πόρτα", αφότου ανοίξει, μπορεί να διακυβεύεται ολόκληρη η ζωή σας.
Σε έναν κόσμο όπου όλα είναι αλληλένδετα, η χρήση και η διαχείριση των προσωπικών δεδομένων θα γίνει ακόμη πιο ευαίσθητο ζήτημα και θα πρέπει να ενισχυθούν πολύ πιο σταθερές πολιτικές απορρήτου. Η ευθύνη πρέπει να αντιμετωπιστεί, δεδομένου ότι θα είναι πιο δύσκολο να προσδιοριστεί ποιος κατέχει τα δεδομένα και ποιος θα είναι υπεύθυνος σε περίπτωση κάποιας παραβίασης (ειδικά επειδή οι συνέπειες θα ήταν ακόμη πιο δύσκολες, όπως εξηγείται παραπάνω). Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή υπάρχουν αμέτρητοι τύποι διαφορετικών επιχειρηματικών οντοτήτων, οπότε πρέπει να δημιουργηθεί ένα ισχυρό σύστημα για τον προσδιορισμό ατομικών ευθυνών (και επιχειρηματικών ταυτοτήτων).
Από την άλλη πλευρά, το όλο θέμα της ψηφιακής ταυτότητας στο Web 3.0 είναι μάλλον πολύ πιο πολύπλοκο από αυτό. Η προστασία της ατομικής ασφάλειας και ασφάλειας μπορεί να καταλήξει να δικαιολογεί τις ανήθικες ή επεμβατικές πρακτικές. Οι λιγότερο αυστηρές κυβερνήσεις μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους για να συλλέξουν τα δεδομένα των πολιτών με τη δικαιολογία της πρόληψης του εγκλήματος ή του προσδιορισμού της ταυτότητας και στη συνέχεια να το χρησιμοποιήσουν για κακόβουλους σκοπούς. Είναι εύκολο να καταλάβουμε πώς μια κυβέρνηση που κατέχει την ταυτότητα κάθε πολίτη μπορεί να αναγκάσει την κοινωνία να εκφυλιστεί προοδευτικά σε μια Ορβελοϊκή δυστοπία.
Και ενώ ένας αυστηρός έλεγχος σε όλο το δημοσιευμένο περιεχόμενο μπορεί να μοιάζει με ένα δυσοίωνο σενάριο, η γενικευμένη απελευθέρωση που ήδη χαρακτηρίζει το Web 2.0 δεν στερείται ούτε ζητημάτων. Η κατασκοπεία στον κυβερνοχώρο, η πλαστογραφία και η χειραγώγηση των πληροφοριών έδειξαν σε πολλές χώρες τον κίνδυνο να γίνουν «ψηφιακές αποικίες» μεγάλων εταιρειών ή άλλων χωρών και ότι θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο με το Web 3.0. Πολλές άκρως βιομηχανοποιημένες χώρες έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν κινήσεις εναντίον ψηφιακών γιγάντων για να προστατεύσουν την ψηφιακή τους κυριαρχία, αλλά είναι εύκολο να καταλάβουμε πόσο εύκολα μπορεί να αποφευχθεί η κατάσταση.