Περιεχόμενο
Πάρε μακριά:
Καθώς μετατρέπουμε όλο και περισσότερο τη ζωή μας σε έξυπνα συστήματα, πρέπει να απαιτήσουμε ποιότητα - ή να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες.
Στις 17 Αυγούστου, ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Michael Bloomberg ανακοίνωσε ότι το πρόγραμμα Bike Share, το οποίο ανακοινώθηκε το 2011, δεν θα ξεκινήσει τον Νοέμβριο του 2012 (μετά την απόκλιση από την αρχική ημερομηνία που είχε ανακοινωθεί τον Ιούλιο του 2012) του Μαρτίου 2013. Γιατί; Το λογισμικό, δήλωσε ο δήμαρχος, δεν λειτούργησε και η πόλη δεν θα αρχίσει το πρόγραμμα μέχρι να το κάνει.
Αυτό έχει νόημα, αλλά η δήλωση του Bloomberg δεν φαίνεται φορτωμένη με σιγουριά, έτσι δεν είναι; Κάποιος δύσκολα μπορεί να τον κατηγορήσει. η θητεία του ως δημάρχου έχει μολυνθεί με δαπανηρές δυσλειτουργίες λογισμικού και λογισμική απάτη. Τον Μάρτιο του 2012, η πόλη έφθασε σε συμφωνία διακανονισμού με την SAIC, βάσει της οποίας η εταιρεία θα καταβάλει συνολικά 500,4 εκατομμύρια δολάρια σε πρόστιμα και ποινές για την υπερφόρτιση για εργασία και αγνοώντας τα κλοτίσματα σε ένα σύστημα διαχείρισης χρόνου του προσωπικού που ονομάζεται CityTime, εκατοντάδες εκατομμύρια των δολαρίων πάνω από τον προϋπολογισμό.
Εκτός από το πρόβλημα SAIC, τον ίδιο μήνα, ο ελεγκτής της πόλης, John Liu, εξέδωσε έκθεση ελέγχου που δηλώνει ότι το Πρόγραμμα Μετασχηματισμού Επικοινωνιών Έκτακτης Ανάγκης (ECTP), ένα σύστημα βασισμένο στην τεχνολογία που σχεδιάστηκε για να βελτιώσει τη διαχείριση υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης για περισσότερα από 12 εκατομμύρια κλήσεις έκτακτης ανάγκης που ελήφθησαν κάθε χρόνο, ήταν επτά χρόνια πίσω από το χρονοδιάγραμμα και 1 δισ. Μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό WNYC, ο Λιού δήλωσε: "Τα χρόνια κακοδιαχείρισης έχουν οδηγήσει σε αυτήν την απίστευτα τεράστια υπέρβαση του προϋπολογισμού και μέχρι σήμερα δεν είναι ακόμα πλήρως λειτουργικά". Τον Μάιο του 2012, το γραφείο του δημάρχου άρχισε τις μειώσεις κόστους στο έργο σε απάντηση του ελέγχου του ελεγκτή.
Το ειρωνικό του ότι ο δήμαρχος Bloomberg, ο οποίος ξεκίνησε την άνοδό του μέσω της εφαρμογής των πληροφοριακών συστημάτων της Wall Street, θα πρέπει να μαστίζεται από προβλήματα που σχετίζονται με το λογισμικό. Αυτά τα προβλήματα δεν είναι μόνο του. Εμφανίζονται, συχνά με καταστροφικά ή σχεδόν καταστροφικά αποτελέσματα, σε ολόκληρη τη χώρα τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
Στο τέλος του 2011, το Εβδομαδιαίο Ενημερωτικό Ενημερωτικό Δελτίο (Information Weekly), με τίτλο "Top 10 Κυβερνητικά Πτώματα Πληροφορικής του 2011", απαρίθμησε τις κυριότερες κυβερνητικές εξελίξεις στον τομέα της πληροφορικής, οι οποίες υπέφεραν από σφετερία ασφαλείας, φιάσκο απάτης, αναλύσεις προϋπολογισμού κ.α. Το New Yorks CityTime ήταν τέταρτον στον κατάλογο. Αλλά όπως μπορείτε να φανταστείτε, η Νέα Υόρκη δεν είναι η μόνη κυβερνητική οντότητα με προβλήματα πληροφορικής.
Μια μεγάλη προβληματική περιοχή είναι η Wall Street. Για παράδειγμα, τον Αύγουστο του 2012, μια εμπορική εταιρεία που ονομάζεται Knight Capital έχασε 440 εκατομμύρια δολάρια σε 45 λεπτά μετά την εγκατάσταση ελαττωματικού λογισμικού. Για να κατανοήσουμε το εμπορικό λογισμικό απαιτούνται κάποιες γνώσεις για την πολυπλοκότητα της παγκόσμιας αγοράς κινητών αξιών. Οι χρηματιστηριακές εταιρείες προβαίνουν σε συναλλαγές για πελάτες (ως πράκτορες) και για δικούς τους λογαριασμούς (ως εντολοδόχοι). Όταν ενεργούν ως αντιπρόσωποι, μπορούν να λαμβάνουν συγκεκριμένες παραγγελίες από πελάτες, οι οποίες στη συνέχεια μεταδίδονται σε χρηματιστήριο ή ηλεκτρονική υπηρεσία διαπραγμάτευσης. Ή, μπορεί να έχουν διακριτική εξουσία πάνω σε έναν λογαριασμό, οπότε κάνουν συναλλαγές που πιστεύεται ότι εξυπηρετούν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των πελατών. Στην τελευταία περίπτωση, η διαπραγμάτευση είναι παρόμοια με τις συναλλαγές για ίδιο λογαριασμό της εταιρείας και θα γίνει με βάση την κρίση σχετικά με την ασφάλεια και τους σχετικούς παράγοντες της αγοράς.
Για χρόνια, οι επιχειρήσεις προσπαθούν να κωδικοποιήσουν τους παράγοντες που αποτελούν τη βάση αυτών των κρίσεων, οι οποίοι περιλαμβάνουν τις συνθήκες της αγοράς, τα δεδομένα ασφαλείας, τις πληροφορίες της βιομηχανίας και τα οικονομικά δεδομένα. Η εμπορική στρατηγική που επιθυμεί να ακολουθήσει η επιχείρηση για την ασφάλεια, τη βιομηχανία ή τη γενική κατάσταση της αγοράς ενσωματώνεται σε ένα σύστημα που παρακολουθεί όλα τα κατάλληλα στοιχεία σε πραγματικό χρόνο και, όταν πληρούνται οι προϋποθέσεις, ενεργοποιεί τις αυτόματες εντολές αγοράς ή πώλησης. Αυτό ονομάζεται διαπραγμάτευση προγραμμάτων.
Αυτό το σύστημα λειτουργεί συχνά πολύ καλά. Το πρόβλημα είναι ότι τόσες πολλές επιχειρήσεις διαθέτουν τώρα συστήματα εμπορικών συναλλαγών με προγράμματα τα οποία η αυτόματη πώληση μιας επιχείρησης μπορεί να προκαλέσει τις συνθήκες μιας άλλης επιχείρησης, προκαλώντας πιο αυτόματες αντιδράσεις που θα μπορούσαν να κάνουν ένα απόθεμα - ή ακόμα και η αγορά - σε μια καρφίτσα. Επομένως, τα χρηματιστήρια έχουν θέσει τα δικά τους σκανδάλια, απαιτώντας από τις επιχειρήσεις να διακόψουν τα συστήματα διαπραγμάτευσης των προγραμμάτων τους όταν κρίνεται ότι οι συνθήκες της αγοράς το απαιτούν.
No Bugs, No Stress - Ο οδηγός σας βήμα προς βήμα για τη δημιουργία λογισμικού που αλλάζει τη ζωή χωρίς να καταστρέφει τη ζωή σας
Δεν μπορείτε να βελτιώσετε τις δεξιότητες προγραμματισμού σας όταν κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ποιότητα του λογισμικού.
Ακόμα κι έτσι, ο χρόνος είναι χρήμα στο χρηματιστήριο, και οι επιχειρήσεις υψηλής ταχύτητας έχουν αναπτυχθεί στις μηχανογραφικές αγορές. Σύμφωνα με τον Όμιλο Tabb, από το 2012 αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ήμισυ του συνόλου των μετοχών. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει συνεχής ανταγωνισμός μεταξύ των εταιρειών για να συνεχίσουν να αναβαθμίζουν τα συστήματά τους ώστε να παρέχουν ταχύτερες εκτελέσεις, πράγμα που, όπως αποδείχθηκε, είναι αυτό που οδήγησε στην εγκατάσταση του λογισμικού Knight που σχεδόν έβαλε την επιχείρηση εκτός λειτουργίας.
Είναι εύκολο για το μη IT πρόσωπο να υποθέσει ότι ένα ελαττωματικό σύστημα δεν δοκιμάστηκε πολύ καλά. Ίσως οι προγραμματιστές της να έχουν κάνει καλύτερη δουλειά. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά καθώς τα συστήματα γίνονται ολοένα και πιο πολύπλοκα, είναι συχνά δύσκολο να γνωρίζουμε τι πρέπει να δοκιμάσουμε ή το βαθμό που απαιτείται για τη δοκιμή, ειδικά όταν πολλά από τα πιθανά σημεία αποτυχίας γίνονται όλο και πιο περίπλοκα και ως εκ τούτου απρόβλεπτα.
Και κάποιοι επικριτές λένε ότι μπορεί να επιδεινωθεί. Ο James Martin, στο υπέροχο βιβλίο του 2000, "Μετά το Διαδίκτυο: Alien Intelligence", γράφει το λογισμικό ότι, όταν εφαρμοστεί (μετά από διεξοδικές δοκιμές, κάποιος ελπίζει) είναι "προσαρμοστικό" στο ότι αναζητά συνεχώς πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να φτάσει στην επιθυμητή παραγωγή; αλλά και "αυτο-τροποποιεί" τον δικό της κώδικα. Αυτό σημαίνει ότι σε κάποιο σημείο θα γνωρίζουμε "τι κάνει ένα σύστημα, αλλά όχι απαραίτητα πώς το κάνει".
Ο Μάρτιν θεωρεί ότι δεν πρέπει μόνο να ελέγξουμε αυτή τη νέα μεθοδολογία, αλλά και να την αγκαλιάσουμε ώστε να παραμείνει ανταγωνιστική. Ο ανταγωνισμός δημιουργεί μια συνεχή πίεση για να έχουμε τα καλύτερα και ταχύτερα συστήματα και η χρηματοπιστωτική βιομηχανία δεν είναι μοναδική σε αυτό.
Όλοι έχουμε βιώσει κάποια μορφή τεχνικής αποτυχίας, όπως η μπλε οθόνη του θανάτου, οι επιθέσεις από ιούς, τα σφάλματα λογισμικού σε προγράμματα εφαρμογών, οι επιθέσεις χάκερ, οι τερματισμοί του συστήματος κλπ. Αλλά καθώς γυρίζουμε όλο και περισσότερο τη ζωή μας σε έξυπνα συστήματα αυτό το πρόβλημα θα αυξηθεί πολύ πέρα από την απογοήτευση - και θα μπορούσε να γίνει απολύτως επικίνδυνο.
Αυτό σημαίνει ότι, ως καταναλωτές, πρέπει να απαιτήσουμε μεγαλύτερη ποιότητα στα συστήματα αυτά. Αυτό θα περιλαμβάνει πιο μορφωμένους και επαγγελματίες προγραμματιστές συστημάτων, πιο απαιτητικές διαδικασίες δοκιμών και, στο τέλος του καταναλωτή, περισσότερο ενημερωμένους τελικούς χρήστες και πιο απαιτητικούς καταναλωτές.
Φυσικά, είναι πάντα η επιλογή να πάει με τη ροή. Δυστυχώς, η πρόσφατη ιστορία προτείνει ότι δεν θα είναι μόνο απογοητευτικό και δαπανηρό, αλλά ενδεχομένως και πολύ επιζήμιο.