Περιεχόμενο
Πάρε μακριά:
Ο κόσμος των εκδόσεων διανύει μια μεγάλη στροφή, καθώς η ανάγνωση γίνεται ολοένα και πιο ψηφιοποιημένη και αυτό επηρεάζει και τους αναγνώστες και τους συγγραφείς.
Πολλοί άνθρωποι έχουν γράψει για τον αντίκτυπο της τεχνολογίας στον εκδοτικό τομέα - ο δρόμος από τη στοιχειοθεσία σε ηλεκτρονικά βιβλία - αλλά δεν έχω δει τίποτα για τον αντίκτυπο που είχε αυτή η αλλαγή στους συγγραφείς και στη διαδικασία γραφής. Είναι παράξενο, δεδομένου ότι υπήρξαν σημαντικές αλλαγές τα τελευταία 40 χρόνια όσον αφορά τα εργαλεία, τη διαδικασία, τις αγορές και τις ευκαιρίες σε μια ζωή συγγραφέων.Ξέρω από την εμπειρία. Έχω γράψει για 40 χρόνια και παρόλο που πρέπει να είμαι στο τρέξιμο για τον χειρότερο δακτυλογράφο στον κόσμο, κατάφερα να δημοσιεύσω τρία βιβλία και περισσότερα από 1.500 άρθρα, στήλες και ειδησεογραφικά δρώμενα για αυτά τα 40 χρόνια. Αν δεν ήταν η εμφάνιση των προσωπικών υπολογιστών και του λογισμικού επεξεργασίας κειμένου στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, δεν θα ήμουν σε θέση να το κάνω.
Το πρώτο μου βιβλίο ήταν κλειδωμένο από εμένα και εκ νέου από τον εκδότη John Wiley & Sons, το οποίο εκδόθηκε εκ νέου, μου έστειλε την απόδειξη και έπειτα εκδόθηκε εκ νέου, τυποποιήθηκε, δημοσιεύθηκε και διανεμήθηκε. Η όλη διαδικασία πήρε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, και από τη στιγμή που το βιβλίο δημοσιεύθηκε το 1984, η "επικοινωνία μικροϋπολογιστών: ένα παράθυρο στον κόσμο" είχε χάσει τη σημασία της.
Αντίθετα, το πιο πρόσφατο μου βιβλίο, μια συλλογή ποιημάτων, φορτώθηκε στο Amazon και το βιβλίο ήταν διαθέσιμο ως ένα μαλακό εξώφυλλο μέσα σε δύο εβδομάδες. Μια έκδοση ηλεκτρονικού βιβλίου ήταν διαθέσιμη σχεδόν αμέσως.
Έχω δει παρόμοια πρόοδο κατά την υποβολή άρθρων και στηλών. Στην αρχή, θα έγραφα και θα επεξεργαστώ το κομμάτι, και θα το ταχυδρομήσω - ή ακόμα και να το παραδώσει. Στη συνέχεια μεταφέρθηκα στο ταχυδρομείο ή παρέχοντας μια δισκέτα. Τώρα έχω μόνο μια ιστορία στον επεξεργαστή μου ως έγγραφο του Word. Με άλλα λόγια, χρειάζονται δευτερόλεπτα για να υποβάλουν κάτι που στο παρελθόν θα χρειαζόταν πολύ περισσότερο και θα ήταν πολύ πιο ενοχλητικό.
Οι διαθέσιμες επιλογές για τους συγγραφείς όσον αφορά τη δημοσίευση ακολούθησαν παρόμοια τάση. Πριν από σαράντα χρόνια, η μόνη επιλογή για τους πιο φιλοδοξους συγγραφείς ήταν η αποδοχή από έναν καθιερωμένο εκδότη. Τότε, υπήρχαν μόνο τρεις βασικοί τρόποι με τους οποίους ένας συντάκτης θα μπορούσε να λάβει μια δέσμευση από έναν τέτοιο εκδότη:
- Ο συγγραφέας θα μπορούσε να είναι καθιερωμένος ειδικός στον τομέα που ζήτησε ο εκδότης να γράψει ένα βιβλίο
- Ο συντάκτης θα μπορούσε να έχει έναν πράκτορα που θα ζητούσε από τους εκδότες την εργασία των δημιουργών
- Ο συντάκτης θα μπορούσε να υποβάλει εργασία απευθείας στον εκδότη
Μια άλλη, λιγότερο συνηθισμένη επιλογή ήταν η δημοσίευση ματαιοδοξίας, στην οποία ένας συγγραφέας θα επιβάρυνε ολόκληρο το κόστος δημοσίευσης - συνήθως εκατοντάδες ή χιλιάδες δολάρια - σε κάποιο αριθμό αντιτύπων. Ο συγγραφέας θα μπορούσε να πληρώσει κάποιον για να διαφημίσει και να προωθήσει το βιβλίο, ή θα μπορούσε να επιχειρήσει αυτό το έργο τον εαυτό του. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είχαν την ικανότητα να προωθούν και να εμπορεύονται ένα βιβλίο όπως ένας εκδότης, πολλά τέτοια βιβλία υποβαθμίστηκαν στην αφάνεια.
Η πρόσφατη τεχνολογία έχει παράσχει μια ακόμη μέθοδο δημοσίευσης: κατ 'απαίτηση (POD). Χρησιμοποιώντας αυτή τη μεθοδολογία, ο συγγραφέας ολοκληρώνει ένα βιβλίο, το ανεβάζει σε μια υπηρεσία και πληρώνει ένα μικρό ποσό. Μόλις εγκριθεί, το βιβλίο διατίθεται προς πώληση μέσω μιας ηλεκτρονικής υπηρεσίας όπως η Amazon.com. Ο συντάκτης μπορεί να χρησιμοποιήσει την υπηρεσία για να δημοσιοποιήσει το έργο (με κόστος) ή να επιλέξει να το κάνει. Οι υπηρεσίες POD θα εκτελούν συνήθως και άλλες λειτουργίες, όπως η επεξεργασία και το άμεσο μάρκετινγκ. Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ της μεθόδου POD και των παραδοσιακών μεθόδων δημοσίευσης είναι ότι το βιβλίο εκδίδεται μόλις το παραγγείλει ένα άτομο. Ο συντάκτης λαμβάνει γενικά ένα ποσοστό από κάθε πώληση.
Παρόλο που μπορεί να φαίνεται ότι το σύστημα POD δεν θα παρέχει σχεδόν καμία υποστήριξη από έναν παραδοσιακό εκδότη, αυτό δεν συμβαίνει γενικά. Παρόλα αυτά, οι παραδοσιακοί εκδότες έχουν το πλεονέκτημα ότι μπορούν να πάρουν αντίγραφα των βιβλίων που εκπροσωπούν σε καθιερωμένα βιβλιοπωλεία. ένας συντάκτης POD μπορεί μόνο να κατευθύνει τους πιθανούς πελάτες σε έναν ιστότοπο όπως το Amazon για να παραγγείλει το βιβλίο ή να διατηρήσει έναν κατάλογο βιβλίων για πωλήσεις κατά τις συναντήσεις και τα γεγονότα. Έτσι, εκτός αν ο συγγραφέας είναι πολύ γνωστός, μπορεί να είναι δύσκολη η εξήγηση της λέξης για το βιβλίο.
Πολλοί επικριτές των νέων μεθόδων δημοσίευσης έχουν καλέσει το POD το θόρυβο για τα μικρά βιβλιοπωλεία, τα οποία ήδη αγωνίζονται κατά της παλίρροιας των ηλεκτρονικών βιβλίων και των online πωλητών βιβλίων. Αλλά μία εταιρεία, τα βιβλία On Demand και η μηχανή του Espresso Book, βοήθησαν τους ανεξάρτητους πωλητές βιβλίων να επιστρέψουν. Σε συνεργασία με την Xerox, η εταιρεία εγκατέστησε μηχανήματα τοπικής ζήτησης σε περισσότερα από 70 βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες σε όλο τον κόσμο, προχωρώντας σε βιβλία σε λιγότερο από πέντε λεπτά. Αυτό υποδηλώνει ότι οι παραδοσιακοί βιβλιοπώλες θα μπορούσαν να επιβιώσουν αν η τεχνολογία τους επιτρέπει να ανταγωνίζονται με τις εξαιρετικά χαμηλές τιμές και τους εκτεταμένους καταλόγους των online πωλητών βιβλίων.
Ωστόσο, η μεγαλύτερη καταστροφική επιρροή για συγγραφείς (καθώς και για εκδότες και βιβλιοπωλεία) είναι η εμφάνιση ηλεκτρονικών εκδόσεων ή ηλεκτρονικών βιβλίων.
Η άνοδος των ηλεκτρονικών βιβλίων
Τα ηλεκτρονικά βιβλία (ε-βιβλία) μας έρρευσαν από τη δεκαετία του 1960 και του 70, αλλά τελικά έφτασαν με ένα κτύπημα με την εισαγωγή του Kindle e-reader από το Amazon το 2007. Αυτό το πρώτο μοντέλο εξαντλήθηκε μέσα σε λίγες ώρες. Μέχρι το 2010, η Amazon πωλούσε περισσότερα βιβλία στη μορφή Kindle από τα paperbacks. Τον Νοέμβριο του 2009, ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής της Amazon στις πωλήσεις βιβλίων, Barnes και Noble, κυκλοφόρησε τον αναγνώστη του, το Nook, και δημιούργησε ανταγωνιστικά μοντέλα και εφαρμογές λογισμικού για το Kindle. Ως πλατφόρμα, ο ηλεκτρονικός αναγνώστης είχε φτάσει.Η ιδέα των ηλεκτρονικών βιβλίων χρονολογείται από τη δεκαετία του 1960, αλλά αυτό το αρχικό όραμα ήταν ριζικά διαφορετικό από τα ηλεκτρονικά βιβλία του σήμερα. Οι οραματιστές όπως ο Douglas Engelbart στο SRI, ο Andries van Dam στο Πανεπιστήμιο Brown και ο Ted Nelson του Project Xanadu ανέπτυξαν διάφορες εφαρμογές υπερπαραγωγής. Αυτή η προσέγγιση θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμη για τα εγχειρίδια των εταιρικών εργαζομένων και την τεκμηρίωση του συστήματος. (Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για μερικές από τις σημαντικές προσωπικότητες του The Pioneers του World Wide Web.)
Το άτομο που παίρνει την πίστωση για τη δημιουργία του σύγχρονου ηλεκτρονικού βιβλίου είναι ο Michael S. Hart, ο οποίος εισήγαγε την Αμερικανική Διακήρυξη Ανεξαρτησίας σε ένα ηλεκτρονικό σύστημα στο Πανεπιστήμιο του Illinois το 1971. Λίγο αργότερα, ο Hart ίδρυσε το Project Gutenberg με στόχο της φόρτωσης όσο το δυνατόν περισσότερων βιβλίων δημόσιου τομέα πάνω σε ένα σύστημα ηλεκτρονικών υπολογιστών για το κοινό που θα κατεβάσει. Το έργο Gutenberg έκανε βιβλία διαθέσιμα σε υπολογιστές, επιτραπέζιους υπολογιστές και φορητούς υπολογιστές, αλλά οι κατασκευαστές σύντομα επικεντρώθηκαν στην ανάπτυξη φορητών συσκευών ανάγνωσης, τις οποίες οι άνθρωποι θα μπορούσαν να φέρουν μαζί τους, όπως θα ήταν ένα βιβλίο με χαρτόδετο βιβλίο. Ο Alan Kay περιελάμβανε ηλεκτρονικά βιβλία στο σχεδιασμό του ποτέ Dynabook στο Xerox PARC στα τέλη της δεκαετίας του 1960 (πριν από το Gutenberg) και στη δεκαετία του '70. Το 1992, η Sony εισήγαγε το Data Discman, το οποίο οραματίστηκε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως αναγνώστη ηλεκτρονικών βιβλίων. Όμως, μέχρι το 1998 η εισαγωγή του Rocket Reader e-Book Reader (το οποίο τελικά πωλήθηκε ως το RCA Reader e-Book), το ευρύ κοινό άρχισε να λαμβάνει σοβαρά τους αναγνώστες ηλεκτρονικών βιβλίων.
Ενώ η τεχνολογία για την ανάγνωση των ηλεκτρονικών βιβλίων βελτιωνόταν διαρκώς, η μέθοδος λήψης των βιβλίων στους αναγνώστες ήταν πολύ αδύναμη για τον μέσο μη τεχνικό. Οι χρήστες θα αναζητούσαν ένα ηλεκτρονικό βιβλίο στο διαδίκτυο (είτε στο Project Gutenberg είτε σε άλλα ηλεκτρονικά αποθετήρια), να βρουν έναν τίτλο, να το μεταφορτώσουν σε έναν προσωπικό υπολογιστή, να συνδέσουν τον αναγνώστη στον υπολογιστή και να μεταφέρουν το βιβλίο στον αναγνώστη.
Στη συνέχεια, το 2007, η Amazon είχε την απάντησή της στο πρόβλημα της παράδοσης - και ένα μεγάλο επιχειρηματικό μοντέλο. Οι χρήστες θα μπορούσαν να αγοράσουν ένα Kindle και στη συνέχεια να αγοράσουν τα ηλεκτρονικά βιβλία απευθείας από την Amazon. Η Amazon είχε την υποδομή και την τεχνολογία (το δίκτυό της WhisperNet) για να κάνει την αγορά ηλεκτρονικών βιβλίων γρήγορα και φιλικά προς το χρήστη. Αυτός ήταν ένας παίκτης αλλαγής παιχνιδιών και καθιέρωσε τον ηλεκτρονικό αναγνώστη ως μεγάλη πλατφόρμα.
Μέχρι πρόσφατα, τα ηλεκτρονικά βιβλία που πωλούσαν οι Amazon και Barnes & Noble ήταν απλώς ηλεκτρονικές εκδόσεις για όποιους είχαν οι έμποροι λιανικής πώλησης. Τώρα, όμως, βλέπουμε όλο και περισσότερο την εμφάνιση και των δύο ενισχυμένων ηλεκτρονικών βιβλίων, χρησιμοποιώντας τη μουσική και το βίντεο για να συμπληρώσουν τα γραπτά, και τα βιβλία που γράφτηκαν ειδικά για να δημοσιευτούν ως ηλεκτρονικά βιβλία.
Στο συνέδριο βιβλίων χωρίς σύνορα του 2011, ο συγγραφέας μυστηρίου C. E. Lawrence ανέφερε ότι ο εκδότης της την ζήτησε να αναπτύξει ένα σύντομο ηλεκτρονικό βιβλίο για δημοσίευση ένα μήνα ή δύο πριν να κυκλοφορήσει το τελευταίο της βιβλίο για να προκαλέσει ενδιαφέρον για τους χαρακτήρες του. Ένας άλλος κριτής, Mark Goldblatt, πρόσθεσε ότι είχε παραδώσει ένα ηλεκτρονικό βιβλίο 10.000 λέξεων σε έναν εκδότη με σύμβαση. Ο εκδότης άρεσε τόσο πολύ που ζητήθηκε από την Goldblatt να επεκτείνει το έργο σε 30.000 λέξεις για μια έκδοση.
Το τελευταίο ανέκδοτο επισημαίνει μία από τις διαφορές μεταξύ των βιβλίων και των ηλεκτρονικών βιβλίων: το μήκος τους. Ενώ υπάρχουν τυποποιημένα μήκη για μυθιστορήματα, μυθιστορήματα και διηγήματα, ένα ηλεκτρονικό βιβλίο μπορεί να έχει οποιοδήποτε μήκος καθόλου. Ως αποτέλεσμα, οι συγγραφείς πωλούν ολοένα και περισσότερο διηγήματα και άλλα έργα που απλά δεν θα κάνουν την περικοπή ως έκδοση. Έτσι, ακριβώς όπως τα ηλεκτρονικά βιβλία έχουν αλλάξει τον τρόπο που οι αναγνώστες καταναλώνουν βιβλία, αυτή η πλατφόρμα απεριόριστη ευελιξία μπορεί επίσης να αλλάξει τον τρόπο που γράφουν οι συγγραφείς.
Η έλευση των ηλεκτρονικών βιβλίων δημιούργησε πολλές επιλογές - και πολλές ερωτήσεις - για συγγραφείς όσον αφορά το τι γράφουν και πώς δημοσιεύονται και διατίθενται στο κοινό. Όπως και το Διαδίκτυο και άλλες τεχνολογίες, η άνοδος των ηλεκτρονικών βιβλίων και των ηλεκτρονικών εκδόσεων έχει εκδημοκρατίσει την πρόσβαση στις εκδόσεις.