Περιεχόμενο
- Τα επίπεδα πεδίου παιξίματος
- Ο καθένας έχει μια ιστορία
- No Bugs, No Stress - Ο οδηγός σας βήμα προς βήμα για τη δημιουργία λογισμικού που αλλάζει τη ζωή χωρίς να καταστρέφει τη ζωή σας
- Διαρκείς Συνεισφορές και Αναγνώριση
- συμπέρασμα
Πηγή: Giedrius / Dreamstime.com
Πάρε μακριά:
Έξι λαμπρές γυναίκες που ήταν ικανές πρωτοπόροι στον τομέα της πληροφορικής αξίζουν αναγνώριση για την εργασία τους ως πρώιμοι προγραμματιστές υπολογιστών.
Υπήρξε μια εποχή κατά την οποία το έργο του προγραμματισμού των ηλεκτρονικών υπολογιστών κυριάρχησε στις γυναίκες. Αλλά όπως και η Ada Lovelace και η Grace Hopper, οι έξι γυναίκες προγραμματιστές του έργου ENIAC συνέβαλαν στον τομέα της επιστήμης των υπολογιστών, οι οποίοι ήταν ελάχιστα εκτιμημένοι εκείνη τη στιγμή. Στην πραγματικότητα, αφού ο Jean Jennings και η Betty Snyder είχαν επεξεργαστεί προβλήματα που θα μπορούσαν να έχουν βυθιστεί στο δημόσιο αποκάλυψη του πρώτου ηλεκτρονικού υπολογιστή γενικής χρήσης, δεν είχαν καν προσκληθεί στο εορταστικό δείπνο. Αλλά με τα οφέλη των ετών, η ιστορία έχει γίνει ευγενέστερη σε αυτούς τους τεχνικούς πρωτοπόρους. Η λέξη βγαίνει. (Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη Lovelace, δείτε την Ada Lovelace, Enchantress of Numbers.)
Τα επίπεδα πεδίου παιξίματος
Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, ο Στρατιωτικός των Η.Π.Α. ήταν σε απελπιστική ανάγκη για ακριβή τραπέζια βολής, υπολογισμούς βαλλιστικών που θα έδιναν ακρίβεια στους βομβαρδισμούς των αεροσκαφών καθώς επίσης και στις πυροβολαχές και στα πυροβολικά. Το ENIAC (και αργότερα το EDVAC) κατασκευάστηκε για το US Armys Balistic Research Laboratory από τους J. Presper Eckert και John Mauchly. Είχε 17.468 σωλήνες κενού και 7.200 κρυστάλλινες διόδους - ήταν μια μεγάλη και περίπλοκη μηχανή. Ήταν ισχυρό, αλλά έπρεπε να προγραμματιστεί.
Στη δεκαετία του 1930, οι γυναίκες ήταν συχνά πιο μορφωμένες από τους άνδρες, σύμφωνα με τον ιστορικό Kathy Peiss του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας. Οι μισοί φοιτητές ήταν γυναίκες, αλλά η ποικιλία ευκαιριών τους ήταν περιορισμένη. Ο Β 'Παγκόσμιος Πόλεμος άλλαξε. Οι ευκαιρίες για τις γυναίκες διευρύνθηκαν. Μεταξύ 1940 και 1945, 50% περισσότερες γυναίκες εισήλθαν στο εργατικό δυναμικό.
Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι οι άνδρες βρίσκονταν σε πόλεμο. Σύμφωνα με την Jennifer S. Light του Πανεπιστημίου Northwestern, ο «Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν μια ευκαιρία για πολλές γυναίκες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να αναλάβουν θέσεις εργασίας σε διάφορες βιομηχανίες». Πολλές γυναίκες, συμβολισμένες από τη Rosie the Riveter, πήγαν να εργαστούν στα εργοστάσια. Οι γυναίκες με μαθηματική κατάρτιση χρειάστηκαν για κάτι εξίσου σημαντικό: υπολογιστικά συστήματα βαλλιστικών.
Από αυτές τις τάξεις, έξι γυναίκες στάλθηκαν στο Aberdeen Proving Grounds για να εργαστούν στο ENIAC. Αυτές ήταν ο Jean Jennings (αργότερα ο Bartik), η Betty Snyder (αργότερα ο Holberton), ο Marlyn Wescoff (αργότερα ο Meltzer), η Kathleen McNulty (αργότερα ο Mauchly Antonelli, καθώς θα παντρευόταν τελικά ένας από τους ηγέτες του έργου, John Mauchly) ) και Ruth Lichterman (αργότερα Teitelbaum). Οι διαφορές τους σε θρησκευτικό και πολιτιστικό υπόβαθρο έκαναν μια ενδιαφέρουσα ομάδα δυναμικών. (Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την ιστορία του προγραμματισμού, ανατρέξτε στην ενότητα Οι πρωτοπόροι του προγραμματισμού υπολογιστών.)
Ο καθένας έχει μια ιστορία
Ο Jean Bartik (γεννημένος Betty Jean Jennings) μεγάλωσε ως αγρότισσα στο αγροτικό Μισσούρι. Αλλά σε μια συνέντευξη στο ντοκιμαντέρ "Top Secret Rosies: Οι θηλυκοί υπολογιστές του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου", ο Jean είπε ότι "δεν ήθελε ποτέ να ζήσει σε ένα αγρόκτημα." Ήθελε να βγει από το Μιζούρι και "πάει σε κάποιο μέρος μεγάλο". Ίσως η πιο διάσημη από τις έξι γυναίκες προγραμματιστές της ENIAC, η Bartik συνέχισε να εργάζεται στους υπολογιστές BINAC και UNIVAC I και διδάσκει για τις εμπειρίες της μέχρι το θάνατό της το 2011.
Η ομάδα χωρίστηκε σε τρεις ειδικές ομάδες. Ο Marlyn Wescoff και ο Ruth Lichterman, οι οποίοι είχαν εμπειρία σε υπολογιστές γραφείου, γνώρισαν ορισμένες λειτουργίες ENIAC και συνέβαλαν στην προετοιμασία προγραμμάτων βαλλιστικών προγραμμάτων. Ο Frances Bilas και ο Kathleen McNulty, και οι δύο απόφοιτοι των μαθηματικών του Chestnut Hill College στη Φιλαδέλφεια, οι οποίοι είχαν λειτουργήσει το Moore Schools Differential Analyzer, εργάστηκαν μαζί σε πολύπλοκες εξισώσεις. Ο Jean Jennings και η Betty Snyder αντιμετώπισαν τον Προγραμματιστή του ENIACs και οδήγησαν την προετοιμασία για την επίδειξη του ENIAC. Η χρήση υπορουτίνας ήταν η ιδέα της Kathleen McNulty: «Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έναν κύριο προγραμματιστή για να επαναλάβουμε τον κώδικα». Θα συνεχίσει να εργάζεται για το σχεδιασμό και την εφαρμογή του υπολογιστή με τον σύζυγό της, John Mauchly, εδώ και πολλά χρόνια.
Μια αξιοσημείωτη ιστορία για τη Bartik και τη συνάδελφο Betty Snyder Holberton σχετίζεται με την προετοιμασία για την αποκάλυψη του ENIAC. Εργάστηκε από τον καπετάνιο Herman Goldstine για να προγραμματίσει τον υπολογιστή για μια επίδειξη, οι δύο γυναίκες είχαν μπερδευτεί το βράδυ πριν από το μεγάλο γεγονός. Ήταν Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, αλλά δεν είχαν αγόρια στο μυαλό τους. Πήραν τα μέσα μαζικής μεταφοράς στο σπίτι για να κοιμηθούν σε αυτό. Η λύση ήρθε στη Betty στη μέση της νύχτας. Πήρε γρήγορα την πρώιμη αμαξοστοιχία πίσω στην εργασία, γύρισε τους σωστούς διακόπτες και ρύθμισε το πρόβλημα. Ο Μπάρτικ ανακάλεσε αργότερα ότι «η Betty θα μπορούσε να κάνει λογικότερο συλλογισμό ενώ κοιμήθηκε από ό, τι οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να κάνουν ξύπνιοι».
No Bugs, No Stress - Ο οδηγός σας βήμα προς βήμα για τη δημιουργία λογισμικού που αλλάζει τη ζωή χωρίς να καταστρέφει τη ζωή σας
Δεν μπορείτε να βελτιώσετε τις δεξιότητες προγραμματισμού σας όταν κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ποιότητα του λογισμικού.
Όλοι είχαν εργαστεί στην τεχνική βιομηχανία σε μια εποχή που η λέξη "ηλεκτρονικός υπολογιστής" εφαρμοζόταν σε ένα άτομο, όχι σε ένα μηχάνημα. Στα πρώτα χρόνια, οι μαθηματικά ικανές γυναίκες εργάζονταν σε πολυάριθμα δωμάτια που καθόταν μπροστά σε θορυβώδεις υπολογιστικές μηχανές. Αλλά μόνο έξι από αυτούς τους "υπολογιστές" θυμούνται τώρα ως οι ταλαντούχοι προγραμματιστές της ENIAC.
Διαρκείς Συνεισφορές και Αναγνώριση
Η δουλειά τους ως "υπολογιστές" και αργότερα προγραμματιστές ENIAC, δεν ήταν εύκολη. Ο στρατός χρειαζόταν τα τραπέζια αυτά - και γρήγορα! Αυτό συχνά απαιτούσε διπλές και ακόμη και τριπλές βάρδιες. Αλλά οι γυναίκες ήταν νέοι και κατάφεραν να βρουν χρόνο να απολαύσουν τον εαυτό τους. Ο Jean Bartik θυμήθηκε την ώρα της στο ENIAC ως μία από τις πιο ευτυχισμένες της ζωής της. "Ποτέ δεν είχαμε ξεχάσει ο ένας τον άλλο", θυμάται η Kathleen McNulty.
Αλλά δεν ήταν όλα διασκέδαση και παιχνίδια. Οι ζωές κρέμασαν στην ισορροπία. Μιλώντας για τις πολλές ξεχασμένες γυναίκες στη βιομηχανία πληροφορικής, ο στρατιωτικός ιστορικός Dr. William F. Atwater δήλωσε ότι «χωρίς τη συμβολή τους στην πολεμική προσπάθεια, θα είχαμε χάσει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο». Οι γυναίκες πήραν τους ρόλους των διαλυτών κώδικα, και προγραμματιστές μηχανών. Τα έξι ENIAC αποτελούν βασικά παραδείγματα αυτής της προσπάθειας.
Η ιστορία θυμάται τώρα τη συμβολή των θρύλων του υπολογιστή Ada Lovelace και Grace Hopper. Όμως, το μυστικό έργο αυτών των έξι γυναικών χάθηκε στον κόσμο μέχρι το 1986. Το ENIAC κατάφερε να υπολογίσει σε 15 δευτερόλεπτα τις τροχίες πυραύλων που θα χρειάζονταν 40 μέρες από την ανθρώπινη προσπάθεια. Ένα χαρτί που γράφτηκε από την αποφοίτη Harvard Kathy Kleiman ήταν ίσως το πρώτο που έλεγε στον κόσμο την ιστορία. Ακολούθησε ένα άρθρο του συγγραφέα της περιοδικής Wall Street Journal Tom Petzinger που ονομάζεται "Η ιστορία του λογισμικού αρχίζει με το έργο μερικών έξυπνων γυναικών".
Όλες οι έξι γυναίκες εισήχθησαν στην αίθουσα της φήμης WITI το 1997. Η Bartik έλαβε πολλές διακρίσεις για το έργο της, συμπεριλαμβανομένου του βραβείου IEEE Computer Pioneer, και έγινε μέλος του Μουσείου Ιστορίας Υπολογιστών στο Mountain View της Καλιφόρνιας. Η ιστορία της λέγεται στον Walter Isaacsons "Οι καινοτόμοι", καθώς και στο δικό της βιβλίο "Pioneer Programmer: Jean Jennings Bartik και ο υπολογιστής που άλλαξε τον κόσμο".
συμπέρασμα
Ο προγραμματισμός του λογισμικού σήμερα φαίνεται να βρίσκεται στα χέρια των νέων, τεχνολογικά κεντρικών αντρών. Αλλά στις πρώτες μέρες, οι άνδρες ανησυχούσαν περισσότερο για το υλικό. Ο υπολογισμός και ο προγραμματισμός ήταν παρόμοια με την εργασία γραφείου. Σήμερα γνωρίζουμε πολύ περισσότερο τη σημασία αυτών των λαμπρών γυναικών. Οι άνδρες μπορεί να έχουν κάνει τις μηχανές, αλλά όπως το έγραψε ο Δρ. Φωτός, αυτές οι γυναίκες «ήταν εκείνες που έκαναν τις μηχανές να λειτουργήσουν».
(Για να μάθετε περισσότερα για την ιστορία, παρακολουθήστε αυτές τις συνεντεύξεις του Jean Bartik από το Μουσείο Ιστορίας Υπολογιστών: 1) Jean Bartik και ENIAC Women. 2) Jean Jennings Bartik - ENIAC Pioneer. Μπορείτε επίσης να ακολουθήσετε το πρόγραμμα προγραμματιστών ENIAC, το οποίο δημιουργήθηκε από την Kathy Kleiman για να πει την εμπνευσμένη ιστορία τους.)