Περιεχόμενο
- Από το ρομπότ μέχρι την ευφυΐα του μηχανήματος
- Η οικοδόμηση ενός Καλύτερου Ανθρώπου
- Οι ερευνητές του μετα-ανθρώπινου εγκεφάλου
Πάρε μακριά:
Η ιδιαιτερότητα - ή η αντίληψη ότι η επεξεργασία ηλεκτρονικών υπολογιστών θα ξεπεράσει τις ικανότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου - ακούγεται περισσότερο σαν επιστημονική φαντασία από το μέλλον, η οποία έχει συζητήσει όλα τα είδη των ανθρώπων για το αν θα συμβεί.
Η μοναδικότητα. Ακουσα γι αυτο? Ίσως έχετε δει αυτόν τον όρο σε άρθρα ή βιβλία ή στην τηλεόραση, αλλά συγχέοντας. Τι είναι αυτό? Η απάντηση μπορεί να είναι πιο συγκεχυμένη από τις λέξεις. Συχνά αναφέρεται ως "το επόμενο μεγάλο βήμα στην ανθρώπινη εξέλιξη" ή "η έννοια της επιστημονικής φαντασίας" ή "η αρχή της υπεράνθρωπης νοημοσύνης" ή στον Vernor Vinge (στον οποίο αποδίδουμε την προέλευση της τεχνολογικής ιδιαιτερότητας), αντιπροσωπεύει το χρόνο όταν "σύντομα μετά, η ανθρώπινη εποχή θα τελειώσει".Vinge, ένας καθηγητής των μαθηματικών και της επιστήμης των υπολογιστών, καθώς και ένας σεβαστός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, εφευρέθηκε ο όρος σε μια διάλεξη του 1993 που δόθηκε στο Συμπόσιο VISION-21. Το βασικό συμπέρασμά του ήταν ότι θα υπάρξει μια συγχώνευση των ανθρώπινων και μηχανικών νοημοσύνη σε μια νέα οντότητα. Αυτό, σύμφωνα με το Vinge, είναι η ιδιαιτερότητα και επειδή οι μηχανές θα είναι πολύ πιο έξυπνες από ό, τι είμαστε, δεν υπάρχει κανένας τρόπος για εμάς ανθρώπους χαμηλό να προβλέψουμε τι έρχεται μετά από αυτό.
Από το ρομπότ μέχρι την ευφυΐα του μηχανήματος
Ενώ η Vinge συγκέντρωσε την έννοια του συνδυασμού της ανθρώπινης και της μηχανικής νοημοσύνης, η έννοια των αυτόνομων, ευφυών τεχνητών όντων υπήρξε μαζί μας από τους αρχαίους χρόνους, όταν ο Λεονάρντο ντα Βίντσι σχεδίασε σχέδια για έναν μηχανικό ιππότη γύρω στο 1495. Ο τσεχικός θεατρικός συγγραφέας Karel Capek μας έδωσε η λέξη "ρομπότ" στο παιχνίδι RUR του 1920 ("Rossums Universal Robots"). Η λέξη "ρομπότ" έχει χρησιμοποιηθεί από τότε.Η έλευση του φανταστικού ρομπότ οδήγησε σε μια πληθώρα μυθοπλασίας για τέτοια πλάσματα και στις αρχές του επιστημονικού και μηχανικού έργου για τη δημιουργία τους. Σχεδόν αμέσως, οι ερωτήσεις άρχισαν στο ευρύ κοινό. Θα μπορούσαν αυτά τα μηχανήματα να έχουν πραγματική νοημοσύνη; Θα μπορούσε αυτή η νοημοσύνη να ξεπεράσει την ανθρώπινη νοημοσύνη; Και, ίσως περισσότερο από όλα, θα μπορούσαν αυτά τα ευφυή ρομπότ να γίνουν πραγματική απειλή για τους ανθρώπους; (Διαβάστε για περισσότερες φουτουριστικές ιδέες στις καταπληκτικές ιδέες Sci-Fi που ήρθαν αληθινές (και μερικές που δεν το έκαναν).
Ο παραγωγικός συγγραφέας της επιστήμης και της επιστημονικής φαντασίας, Ισαάκ Ασιμόφ, εφάρμοσε και τον όρο «ρομποτική» για την επιστημονική μελέτη των ρομπότ και, στα επιστημονικά φανταστικά διηγήματα και τα μυθιστορήματά του, δημιούργησε και χρησιμοποίησε τους «Τρεις νόμους ρομποτικής», συγγραφείς μυθοπλασίας και ρομποτικοί επιστήμονες και προγραμματιστές από την εισαγωγή του 1942 στο σύντομο ιστορικό "Runaround" μέχρι σήμερα.
Αυτοί είναι:
- Ένα ρομπότ μπορεί να μην βλάψει ένα ανθρώπινο ον ή, μέσω της αδράνειας, να επιτρέψει σε έναν άνθρωπο να έρθει να βλάψει.
- Ένα ρομπότ πρέπει να υπακούει σε ένα ανθρώπινο ον, εκτός εάν οι εντολές αυτές θα έρχονταν σε αντίθεση με τον πρώτο νόμο.
- Ένα ρομπότ πρέπει να προστατεύει την ίδια του την ύπαρξη, εφόσον η προστασία αυτή δεν έρχεται σε αντίθεση με τον πρώτο ή τον δεύτερο νόμο.
Η οικοδόμηση ενός Καλύτερου Ανθρώπου
Ενώ αυτοί οι συγγραφείς και οι επιστήμονες ασχολούνταν με εξελίξεις ρομπότ, άλλοι έβλεπαν το άλλο μισό της εξίσωσης αναζητώντας τρόπους βελτίωσης του ανθρώπινου σώματος. Ο συγγραφέας / μαθηματικός / φιλόσοφος και συγγραφέας της επιστημονικής φαντασίας Rudy Rucker εφάρμοσε τον όρο "wetware" στο μυθιστόρημα του 1988 με το ίδιο όνομα. Έτσι, ενώ το ανθρώπινο μυαλό περιέχει το "λογισμικό" που διέπει τις πράξεις μας, το υλικό που το περιβάλλει - το δέρμα, το αίμα, τα οστά, τα όργανα - παρέχει ένα σπίτι για τον εγκέφαλο. Αυτό είναι wetware. Ενώ τα μυθιστορήματα του Rucker δεν ασχολούνται με ανθρώπους που φέρουν το πλεονέκτημα νέων συσκευών για τη διόρθωση ή την ενίσχυση του wetware τους, όπως τεχνητά άκρα, τεχνητές καρδιές, βηματοδότες και εμφυτεύματα ακρόασης, αυτές οι τεχνολογίες έγιναν όλοι συνηθισμένοι εκείνοι οι χρόνοι.Στην πραγματικότητα, ο καθηγητής φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου Άντι Κλάρκ, στο "Φυσικό Γενέθλιο Cyborgs: Μυαλίες, Τεχνολογίες και το Μέλλον της Ανθρώπινης Νοημοσύνης" του 2003, ασχολείται με το γεγονός ότι οι άνθρωποι είναι το μόνο είδος με την ικανότητα να ενσωματώνουν πλήρως την τεχνολογία και τα εργαλεία στην ύπαρξή τους.Κάνουμε τα κινητά μας τηλέφωνα, τα tablet μας, τις ικανότητές μας Google, κλπ. Μέρος μας, μέρος της ψυχικής μας ζωής, και το μυαλό μας επεκτείνεται για να χρησιμοποιήσει αυτά τα εργαλεία. Ο Clark επισημαίνει πως η μέτρηση του χρόνου έχει αλλάξει το τοπίο της ανθρώπινης εμπειρίας και πώς τα σημερινά εργαλεία κάνουν το ίδιο. Επισημαίνει επίσης όλη την άλλη τεχνολογία που υιοθετήσαμε και προσαρμόσαμε και βλέπουμε το ίδιο μέλλον για νευρικά εμφυτεύματα και συσκευές που βελτιώνουν τη γνώση.
Ο άνθρωπος που συνδέει όλα αυτά τα θέματα μαζί είναι ο Ray Kurzweil, εφευρέτης, φουτουριστής, συγγραφέας, γκουρού τεχνητής νοημοσύνης και, πιο πρόσφατα, ο διευθυντής μηχανικής της Google. Αν ο Vinge είναι ο πατέρας του Singularity, ο Kurzweil είναι ο υπερήρωός του. Τα βιβλία του, ιδιαίτερα "Η εποχή των πνευματικών μηχανών: όταν οι υπολογιστές υπερβαίνουν την ανθρώπινη ευφυΐα" και η τεράστια "Η μοναδικότητα είναι κοντά: όταν οι άνθρωποι ξεπερνούν τη βιολογία", καθώς και η τηλεόραση, η TED και άλλες εμφανίσεις των μέσων ενημέρωσης, Ιδιαίτερη προσοχή στο ευρύ κοινό και στην τεχνολογική κοινότητα.
Ενώ η "Η Εποχή των Πνευματικών Μηχανών" δημοσιεύθηκε στις αρχές του 2000, αξίζει να διαβάσετε, αν και μόνο για το μεγάλο χρονικό διάστημα που εμφανίζεται στο πίσω μέρος του βιβλίου. Στο χρονοδιάγραμμα, ο Kurzweil εντοπίζει όλες τις πραγματικές επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις από το Big Bang μέχρι το 1999 και στη συνέχεια επεκτείνει την περίοδο μέχρι το 2030, γεμίζοντας τις προβλέψεις του.
«Η Εποχή των Πνευματικών Μηχανών» αποδείχτηκε μόνο μια προθέρμανση για το "The Singularity is Near", το οποίο δημοσιεύθηκε το 2005 και περιέγραψε όλους τους παράγοντες που ο Kurzweil βλέπει να παίζει για να φέρει την ιδιαιτερότητα στην πραγματικότητα το 2045. Kurzweil φτάνει εκείνη την ημερομηνία αρχικά εξηγώντας ότι ο συνεχιζόμενος αντίκτυπος του Νόμου του Moore θα οδηγήσει σε έναν προσωπικό υπολογιστή με ικανότητα επεξεργασίας ενός ανθρώπου έως το 2020. Στη συνέχεια, κάθε διπλασιασμός θα μας επιτρέψει να έρθουμε πιο κοντά στην αντίστροφη μηχανική τις λειτουργίες του ανθρώπινου εγκεφάλου , την οποία ο κ. Kurzweil προβλέπει ότι θα συμβεί έως το 2025.
Μετά από αυτό το σενάριο, θα μπορούσαμε να έχουμε "το απαιτούμενο υλικό και λογισμικό για να μιμηθούμε την ανθρώπινη νοημοσύνη" και έτσι θα έχουμε "αποτελεσματικά μοντέλα λογισμικού ανθρώπινης νοημοσύνης μέχρι τα μέσα 2020". Αυτό θα μας επιτρέψει να παντρευτούμε την απίστευτη ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου να αναγνωρίζει τα πρότυπα με την ικανότητα του υπολογιστή να "θυμάται επακριβώς τα δισεκατομμύρια γεγονότα και να τα ανακαλεί αμέσως". Βλέπει ακόμη και εκατομμύρια ηλεκτρονικών υπολογιστών που συνδέονται μεταξύ τους μέσω του Διαδικτύου, σχηματίζοντας ένα «σούπερ εγκέφαλο» με την ικανότητα να αποδεσμεύονται για να εκτελούν ξεχωριστές λειτουργίες - όλες μέχρι το 2045.
Πάρα πολύ κακό! Για να προωθήσει αυτή την εξέλιξη, ο Kurzweil και άλλοι δημιούργησαν το Πανεπιστήμιο Singularity για την παροχή μεταπτυχιακών, μεταπτυχιακών και εταιρικών διδακτικών μαθημάτων και κατάρτισης. Τα πρώτα μαθήματα άρχισαν το 2009.
Οι ερευνητές του μετα-ανθρώπινου εγκεφάλου
Παρόλο που ο Kurzweil σίγουρα παρουσιάζει μια συναρπαστική υπόθεση για την ιδιαιτερότητα, υπάρχουν πολλοί άλλοι αξιόπιστοι ειδήμονες που διαφωνούν έντονα με τα συμπεράσματά του. Τον Οκτώβριο του 2011, σε ένα τεύχος της MIT Technology Review με τίτλο "Η μοναδικότητα δεν είναι κοντά", ο συνιδρυτής της Microsoft, Paul Allen, γράφοντας με τον Mark Graves, έθεσε υπό αμφισβήτηση πολλά σημεία του Kurzweil,Ο συλλογισμός του Kurzweil βασίζεται στον νόμο των Επιταχυνόμενων Επιστροφών και στα αδέλφια του, αλλά αυτοί δεν είναι φυσικοί νόμοι. Είναι ισχυρισμοί σχετικά με το πώς τα προηγούμενα ποσοστά επιστημονικής και τεχνικής προόδου μπορούν να προβλέψουν το μελλοντικό ποσοστό. Ως εκ τούτου, όπως και άλλες προσπάθειες πρόβλεψης του μέλλοντος από το παρελθόν, αυτοί οι "νόμοι" θα λειτουργήσουν μέχρι να μην το κάνουν. Πιο προβληματικά για την ιδιαιτερότητα, αυτά τα είδη των παρεκτάσεων αποδίδουν μεγάλο μέρος του συνολικού εκθετικού τους σχήματος από την υπόθεση ότι θα υπάρξει μια συνεχής προσφορά ολοένα και πιο ισχυρών υπολογιστικών δυνατοτήτων. Για να εφαρμοστεί ο νόμος και η μοναδικότητα να εμφανιστεί γύρω στο 2045, η πρόοδος στην ικανότητα πρέπει να συμβαίνει όχι μόνο στις τεχνολογίες υλικού ενός υπολογιστή (μνήμη, ισχύς επεξεργασίας, ταχύτητα λεωφορείου κλπ.) Αλλά και στο λογισμικό που δημιουργούμε για να τρέχουμε σε αυτά πιο ικανές υπολογιστές. Για να επιτύχετε την ιδιαιτερότητα, δεν αρκεί να τρέχετε ταχύτερα το σημερινό λογισμικό. Θα χρειαζόταν επίσης να δημιουργήσουμε πιο έξυπνα και πιο ικανά προγράμματα λογισμικού. Η δημιουργία αυτού του είδους του προηγμένου λογισμικού απαιτεί μια προηγούμενη επιστημονική κατανόηση των θεμελίων της ανθρώπινης γνώσης, και μόλις αποξεστούμε την επιφάνεια αυτού.
Ο Kurzweil απάντησε στο κομμάτι του Allen με την "Μην υποτιμάτε την ιδιαιτερότητα" την επόμενη εβδομάδα.
Γράφοντας στην ίδια δημοσίευση τον Φεβρουάριο του 2013 σε ένα άρθρο του Antonio Regalado με τίτλο "Ο εγκέφαλος δεν είναι αξιόπιστος", ο Miguel Nicolelis, κορυφαίος νευροεπιστήμονας στο πανεπιστήμιο Duke, αναφέρει ότι οι υπολογιστές δεν θα αντιγράφουν ποτέ τον ανθρώπινο εγκέφαλο και ότι η τεχνολογική μοναδικότητα είναι "ένα μάτσο ζεστού αέρα ... Ο εγκέφαλος δεν είναι αξιόπιστος και καμία μηχανική δεν μπορεί να το αναπαράγει".
Ισχυρά πράγματα!
Ενώ μόνο ο χρόνος θα δείξει πόσο ακριβής (ή ανακριβής) άποψη του Kurzweil για το άμεσο μέλλον είναι, νομίζω ότι υποστηρικτές Singularity έχουν δίκιο σε ένα πράγμα. Λένε ότι αν συμβεί το Singularity, το μέλλον πέρα από αυτό το σημείο δεν θα είναι προβλέψιμο. Όταν πρόκειται για το τι μπορούμε να περιμένουμε από τη μελλοντική τεχνολογία, αυτό τουλάχιστον φαίνεται σαν πιθανό σενάριο.